Huiswerk

Aan één kant heel fijn, aan de andere kant een beetje jammer dat ik mijn dochter nooit hoef te helpen met haar huiswerk. Af en toe kijk ik wel eens een boek van haar in, om te zien wat ze tegenwoordig zoal te horen krijgen op school, maar nodig is het niet. Eigenlijk is het wel heel gemakkelijk voor ons dat ze helemaal autonoom haar zaakjes regelt. Op tijd uit bed 's ochtends (meestal), huiswerk af (soms op het laatste moment) en cijfers waarvan ik wou dat ik ze zo had gehad. Bijkomend detail: ik deed MAVO, zij doet Atheneum.

Als ik er vroeger aan dacht hoe dat zou zijn om een kind op het voortgezet onderwijs te hebben, had ik altijd zo'n idee dat ik dan zou moeten helpen met de vakken die ik zelf het leukst vond. Natuur- en Scheikunde bijvoorbeeld. Dat is een beetje tegenstrijdig met de idee dat je het als bèta leuk zou vinden wanneer je kind dat ook is. En als dat zo is, dat het kind dan waarschijnlijk meer hulp nodig heeft met vakken die je zelf vroeger ook niet zo lagen. Bent u er nog? Ik ken mensen die avond aan avond samen met hun kind zitten te blokken op het huiswerk. Ik vraag me af of zo’n kind dan niet boven z’n macht zit te werken en wie je daar uiteindelijk een plezier mee doet. Een tandje minder en wat meer pret lijkt me voor iedereen veel leuker, maar dit terzijde.

Mijn dochter ziet me dus niet als onuitputtelijke bron van kennis, maar werkstukken en verslagen mag ik altijd even doorlezen van haar. Zo ook gister. Ze schreef, voor geschiedenis, een pagina uit een dagboek van een meisje met een foute vader tijdens de 2e wereldoorlog. Ik hoop dat ze het nog eens op haar eigen blog zet zodat jullie het kunnen lezen, want ik vond het heel erg goed. Ik kon bijna niet geloven dat ze het helemaal zelf had geschreven. Leuk om zo verrast te worden. Het enige dat we er samen aan hebben toegevoegd was de interpunctie, om het de lezer (lerares) iets gemakkelijker te maken. Punten en komma’s zijn kennelijk niet cool. En ach, ik werd er zo óók wel door geraakt.