Rumoer

Sinds onze kleine verbouwing, waarbij we een nieuwe voordeur incl. kozijn kregen, heeft ons huis een extra 'feature'. Namelijk, als het waait uit zuidelijke richtingen dan fluit het dat het een lieve lust is. Zo'n mooi fluiten, dat je het gevoel geeft dat de hele wereld verlaten is. Dat nergens vandaan lijkt te komen, maar er gewoon is. In het hele huis...

Het doet me denken aan het spookachtige geluid dat ik hoorde toen ik vroeger bij mijn Oma logeerde. "Het is de ketel maar", zei ze. Ik dacht: de fluitketel. Maar ze bedoelde de gasketel, mijn Opa en Oma woonden vlakbij de gasfabriek, die had je toen nog, en daar stond zo'n enorme opslagketel. Er was een hekwerk op en daar floot de wind dan doorheen. Even heb ik gedacht dat er op die ketel dan een soort gasfluit zat.

Maar goed, dat geluid van ons moet dus weg. Ik ben zo'n type dat in een zo geruisloos mogelijke omgeving moet slapen. Als we met de boot weg zijn levert dat soms vreemde situaties op. Dan kun je me 's nachts, slechts gekleed in onderbroek en pyjamajasje, op dek zien rondspoken tot dat irritante geluidje gevonden en verholpen is. Toen we nog een zeilboot hadden was dat meer werk dan tegenwoordig met onze motorboot. En mijn irritatiegrens ligt tegenwoordig ook een stuk hoger. Het went met de jaren, denk ik.

Op het Starteiland ben ik wel eens een belendende zeilboot opgegaan, waar niemand aan boord was, om iets aan de klapperende vallen te doen. Daar op het dek trof ik de buurman van de boot aan de andere kant, identiek gekleed, die er ook niet van kon slapen. We hebben, nadat het klusje geklaard was, nog even gezellig staan kletsen. Het is er soms net een grote familie.

Ik heb al ettelijke keren geprobeerd te achterhalen waar dat rotgeluid bij ons vandaan komt. Het lukte nooit. Maar vanochtend had ik het ineens door! Het komt onder de voordeur door. Komend weekend maar even aan de tochtstrip sleutelen. Tegenwoordig kan ik wel even wachten. En anders de slaapkamerdeur maar dicht, dat helpt ook.