Das Leben der Anderen II

Mijn eerdere stukje over deze film eindigde ik met een vraag. Dat is belangrijk, want met die vraag in mijn hoofd ging ik deze film bekijken. Het was goed dat ik mooi op tijd van huis was vertrokken, zonder avondeten wegens de ouderavond die we eerst ook nog hadden. Zoals verwacht werd het namelijk ontzettend druk. De grote zaal van de bioscoop wordt verbouwd, dus moesten we met z'n allen in een zaaltje voor iets meer dan 200 man. Alle stoelen waren bezet en er zijn zelfs ongeveer 50 mensen teleurgesteld weer naar huis gestuurd.

Het was ontegenzeggelijk een mooie en aangrijpende film, wat mij betreft elke prijs die hij kreeg waard. Prachtig acteerwerk. De beklemmende sfeer, mooie beelden. De stille grauwe straten met hier en daar een Trabantje (geloof ik, ik heb geen verstand van auto's). Ik ga het er verder niet over hebben, ik ben geen recensent en een ieder moet er zelf maar van vinden wat hij wil.

Ik had alleen wat moeite met de vraag die ik me vantevoren had gesteld, namelijk hoe deze beroeps Stasi-officier zo in de ban kon raken van zijn doelwitten. Ik kon zijn omslag niet plaatsen, er leek nauwelijks aanleiding voor hem om zijn plichten te verzaken die hij voorheen met verve uitvoerde. De film geeft weinig antwoorden of suggesties in die richting. Hij was gewoon een goed mens, daar moeten we het mee doen. Dat er geen antwoord kwam op deze vraag bleef een beetje aan mij knagen. Maar het was maar een kleinigheid, ik heb een heel mooie avond gehad. En wie de film nog moet of kan zien kan ik beslist aanraden dit te doen.