Het heelal in 3-D
Doen jullie dat ook wel eens? Je proberen het heelal in 3-D voor te stellen en dus niet als een platte projectie op het hemeldoek? Vóór je te zien hoe het écht is?
Ik wel.
Dan begin ik met de aarde, probeer me er echt bewust van te zijn dat ik op een grote bal sta en met een flinke vaart in oostelijk richting beweeg. En de maan, een eind weg, maar ook als een echt balletje dat om de aarde draait. Daarna probeer ik me voor de geest te halen dat dit hele setje om een grote zon draait, samen met nog wat andere balletjes. Dit is eigenlijk al lastig genoeg, omdat de schaal al zo gigantisch is. Maar het is nog te doen, helemaal als je de hemellichamen ook kunt waarnemen.
Dan komen de andere sterren, de bekende, die nog redelijk bij ons in de buurt staan. Sirius, Aldebaran, Betelgeuze, Castor en Pollux, noem ze maar op. De pyramidebouwers keken naar diezelfde sterren en lieten zich inspireren. Het zijn geen kleine lichtpuntjes, maar flinke sterren, sommige waarvan onze zon zelfs nietig doen lijken. Ik probeer me er ook in te verdiepen hoever ze van ons afstaan, om een gevoel van diepte te krijgen. En dan de melkweg, waarvan de sterren zover weg staan en de dichtheid zo groot is dat we die slechts als een vage nevel kunnen zien. Het ís geen vage nevel, maar dit:
Met ons zonnetje bij het pijltje. Tot zover ging het nog, nu wordt het moeilijker, de ogen kunnen wel even dicht. Ik stel me voor dat ik in een ruimtescheepje zit dat razendsnel omhoogschiet, loodrecht op het vlak van onze melkweg. De vage melkweg langzaam kantelend tot ik bovenstaand beeld zie. We kennen het alleen van dergelijke plaatjes, maar het is geen fictie. Hier kun je je eigenlijk al niks meer bij voorstellen, maar het is wel ons 'thuis'. Het bestaat, voor ons om er naar te kijken en ons erover te verbazen.
En kijk ik daar om me heen, dan zie ik zoiets:
Geen andere sterren, maar in de leegte van het heelal alleen maar andere sterrenstelsels. Krioelt het er van leven, of zijn we per ongeluk de enigen? En misschien is er geen leven, maar op hoeveel planeten zou het geluid van een oceaanbranding, zoals bij ons, te horen zijn? Is dát dan universeel? En zou je er ergens bijvoorbeeld kunnen surfen? Ergens, in één van die vlekjes? Dat vraagt nooit iemand zich af, volgens mij.
Fascinerend vind ik dat. Dit is wat er soms door me heengaat, als ik op een mooie winteravond van de stille schoonheid van het heelal geniet. En in gedachten door de ruimte vlieg.
7 opvarenden:
nee. zo heb ik dat nog nooit gedaan. maar wel anders.
door je logje moet ik ineens denken aan 'heel dichtbij de zon staat planeet één, mercurius, das planeet één...' enz. liedje over de planeten van de kleine einsteins. vindt Peuter zo leuk.
Onder de foto in dit oude blogje, zit een link, die jij denk ik wel aardig vindt dan !
http://andersom.wordpress.com/2006/12/28/oneindig/
Ik ben ervan overtuigd dat er op meer plaatsen leven is ontstaan, het gaat om zulke enorme aantallen welkwegselsels, dat is niet te bevatten. Of dat leven op het onze lijkt en of er sprake is van iets als intelligentie is maar de vraag.
Maar zeeen zullen er vast ook zijn.
Jammer hè, dat we niet even een stukje verderop om de hoek kunnen kijken!
Ik probeer dat ook wel eens, maar halverwege Sirius val ik dan in slaap...
Nog nooit geprobeerd, maar je maakt het wel aantrekkelijk om te doen. En ja, er moet haast wel ander leven zijn, ik kan me niet voorstellen dat wij het enige pathetische volkje in het heelal zijn..
@Inge: Helaas, en toch ook niet, zijn wij die fase al ontgroeid!
@Anders: Die kende ik al! Er is ook een andere over de omvang van zonnen. Als ik die weer tegenkom zal ik het melden.
@aargh: Ja, dat is heel jammer. Ik zou het zo graag eens doen.
@Me!: Ja, het is dan ook een heel eind reizen, dat kan niet zonder af en toe een dutje!
@Esther: Nee, dat denk ik ook niet. En ik ben heel benieuwd of het dinosaurussen, of net zoiets als wij, of een heel ander soort van leven is.
Dat doe ik ook soms, maar specifiek over surfen had ik me nog nooit zoiets afgevraagd.
Een reactie posten