Zeemanskind
Nu ik hier wat thuis zit, het knapt al lekker op, beleef ik niet zo heel erg veel. Gelukkig was er het gezellige ziekenbezoek. (Ik had ook wel even een andere trui aan kunnen trekken, zag ik daarnet...)
A. is ook zeemanskind, we hadden het over de impact die dat heeft op je jeugd (je hele leven eigenlijk) en de bijzondere herinneringen. Opgebeld worden door radio Scheveningen, de spaarzame vakanties met het hele gezin. Ik ben opgegroeid met olietankers en brieven uit exotische havens.
Op een dag, ik denk in 1970 of 71, gingen we met de trein naar Rotterdam. Dit was de langste reis uit mijn leven. Later natuurlijk wel langere gemaakt, maar zo staat deze in mijn geheugen. Mijn vader zou daar aankomen, ik weet niet meer op welk schip hij toen zat. Ga ik uitzoeken. Helaas werd het erg slecht weer en moest de tanker op zee wachten tot het binnen kon lopen. "Nou, dan gaan we maar weer terug", zei mijn moeder teleurgesteld, ik zie het nog voor me. Wij (ik heb twee zusjes) zagen dat helemaal niet zitten. Het bleek ook die dag niet meer te kunnen. We hebben daarop drie dagen gelogeerd in hotel "de Beer".
Ik denk dat dit drie van de mooiste dagen uit mijn jeugd zijn. In ieder geval top-tien. Wij hebben het daar ontzettend fijn gehad, er waren natuurlijk ook lotgenoten.
Midden in de nacht werden we gewekt, het schip was binnen. Slaapdronken in een taxi en met een loodsbootje over de havens gevaren. Ik herinner me slechts flarden, maar een patrijspoortje met uitzicht vlak over het rumoerige water en grote schepen in de verte, staat me nog duidelijk op het netvlies.
We sliepen verder bij mijn vader aan boord, in een hut (niet de zijne natuurlijk) met kooien met gordijntjes. Grote mannen waren daar, ze fluisterden zachtjes. Het zachte gebrom van motoren, mijn vader in de buurt. Het is niet zo vreemd dat ik een bijzondere band heb met schepen.
4 opvarenden:
Dat zijn mooie herinneringen aan je jeugd, en in het bijzonder aan je vader. Was de Tagelus het schip waar je vader op voer?
Een van de laatste. Daar zit ook nog een leuk verhaal en warme herinneringen. Vertel ik misschien ook nog wel eens.
Hij heeft op veel verschillende schepen gevaren. Mijn moeder heeft zijn monsterboekje nog, zal ik toch eens naar vragen.
Er liggen soms heel wat sluiers over een mensenleven, soms waait er een weg of wordt er een opgetild. Mooie opheldering over Tagelus en de bemanning die zich meldde.
Doet me denken aan m'n eigen vader, met wie ik ook wel 'ns mee mocht op proefvaart. Als klein mannetje van 10 's nachts op de brug van een hagelnieuwe tanker... Mijn vader, hij leeft al een tijd niet meer, was na zijn tijd als marconist ( een beroep wat door de technologische vooruitgang helemaal is verdwenen...) calibrator bij een bedrijf in o.a. radars, zender/ontvangers en (toen nog) decca ontvangers.
Kijk, zo zie je maar weer waar zo'n stukje van jou toe lijdt, om terug te komen op je stukje van vandaag...
Een reactie posten