Freelancen
Steeds vaker moet ik hier dingen op mijn werk doen waar ik geen zin in heb. Gelukkig is het merendeel van het werk nog leuk, maar ik voorzie dat er ergens in de komende twee jaar een omslagpunt komt waarop ik het hier niet meer naar mijn zin ga hebben.
Na twintig jaar voor een baas gewerkt te hebben begint het te kriebelen. Al een paar jaar. Voor mezelf beginnen, freelancen. Is het 'de leeftijd'? Of ga ik het serieus nemen en er nu écht iets mee doen? Ik treuzel, aarzel, durf niet. Waarom niet?
Leuke dingen doen. Websites bouwen, software beheren. Naar klanten toe, computerproblemen oplossen. Rekeningen sturen. Maar ook: belastingdienst, administratie, risico. Van hard werken ben ik niet vies. Ook niet van heel hard werken. Omdat het leuk is om te doen. En om iets op te bouwen.
Moeilijk hoor.
7 opvarenden:
Het is een beetje een reis zonder landkaart, maar je hebt een schat aan kennis en ervaring Gerhard. Als je wacht, weet je niet waarop je wacht. Of wel, zal het ontevredenheid zijn? Maar is het niet wijs dat je hart een veilige plaats blijft van geluk, van stil verlangen ook naar het moment dat je ziel weer vleugels krijgt?
Of moet een antwoord zakelijker zijn: misschien kun je een bepaald passende deal met je baas sluiten.
Een heel goed weekend.
Ja, dat is een moeilijke beslissing. Voor mij nog niet van toepassing. Heel vaak moet ik dingen doen waar ik geen zin in heb. Heel vaak lijkt het een "sleur"te worden, maar de zekerheid van iedere maand geld op de bank is voor mij de doorslag. Ik werk maar 3 dagen, dus het is goed te doen.
@Marius: Het is geen ontevredenheid, ik heb het goed. Het is onrust, een verlangen.
@Ingeborg: Inderdaad geeft de zekerheid een onbezorgde kwaliteit aan het leven. Maar soms wil je de veiligheid aan de kant gooien en je uitleven.
Gerhard, maar over twee, drie jaar? Het is de kunst te kantelen zonder om te vallen.
@Marius: Inderdaad, dat is moeilijk. Fulltime werken voor een baas, 40 uur netto, 50 bruto. En dan nog opbouwen. Het is niet mijn bedoeling een 'big bang' uit te voeren. Waar ik bang voor ben is extra verplichtingen aan te gaan waar ik niet zeker van weet of ik ze waar kan maken. Onzekerheid?
Een veilig bestaan opgeven is een moeilijke beslissing. De kosten worden steeds hoger met opgroeiende kinderen... Je moet altijd aan 'later' denken, ook wat betreft pensioenopbouw en sociale zekerheden etc. Lastige beslissing!
(Ik kan eindelijk weer reageren. Op de een of andere manier lukte het niet om op Blogger reacties te plaatsen, zelfs niet bij mezelf!)
@Goentah: Gelukkig ben je er weer, ik miste je hier al!
Een reactie posten