Waarom
Zondagavond kwamen we hem nog tegen, joggend. We hebben elkaar vriendelijk gegroet, dieper ging onze relatie niet. Maandagavond besloot hij ermee te stoppen en is uit het leven gestapt. Het hele dorp en iedereen die hem kende in verbijstering en verslagenheid achterlatend.
Het houdt me erg bezig, steeds meer zelfs. Hoe het moet zijn voor zijn vrouw en kinderen. Niet alleen het verdriet, maar ook en vooral waarom hij hiervoor koos. Wat er door hem heen moet zijn gegaan in die laatste uren. Verdriet, wanhoop, radeloosheid. We wisten dat hij depressief was, dat er relatieproblemen waren. Maar dat hoor je wel meer, niemand die dit heeft zien aankomen.
Op zakelijk gebied was hij succesvol, ook daar is een diep gat geslagen. Wat heb je aan dat soort succes, als je zo ongelukkig bent dat dit je enige uitweg is.
Ik wilde er eerst niet over schrijven, maar kom even niet toe aan de normale luchtigheid van het bestaan.
7 opvarenden:
Het geheim. Het is een altijd weer verbijsterend raadsel. Soms vinden we de sleutel van het raadselslot, maar vaker blijft het raadsel een raadsel. Want opeens doet iemand zichzelf de dood aan, hij kan kennelijk geen dag meer wachten. Misschien heeft hij zich er al lang op beraden, hoewel hij succesvol was en geen tijd had, en toen kwam het ogenblik dat hij moet hebben gehoord: "Nu!" Nog een diepe zucht... Het is een tragisch einde, maar ook diep snijdend nauwelijks te bevatten verdriet voor zijn vrouw en kinderen.
Afschuwlijk. Sterkte.
Wat er ook zo moeilijk aan is; zelfmoord is zo'n ontzettend betrokken (en boze) daad naar de wereld toe. Degene die het doet schreeuwt als het ware heel hard; 'ik wil dit niet meer, ik wil jullie niet meer, ik wil leven niet meer!'
En dan zou je vanalles willen terugschreeuwen, maar dan is hij al vertrokken, zonder te wachten op je antwoord.
Heel verbijsterend, naar en frustrerend.
Sterkte!
Er is zoveel onzichtbaar narigheid. Je weet nooit wat er bij een ander speelt. Wat een drama voor dat gezin... Hij zal ongelooflijk geleden moeten hebben om tot zijn daad te komen, net zoals zijn nabestaanden nú lijden. Ik hoop dat ze goede begeleiding krijgen.
Zulk diep verborgen leed kunnen mensen met zich meedragen, je kunt er gewoon soms niet bij. Sterkte.
Heel kenmerkend voor de wereld waarin we nu leven. Een wereld waartegen ik me hevig verzet. Zakelijk, succesvol, geld, macht, aanzien...het is niet alles, maakt niet gelukkig. "Gelukkig zijn" wordt bepaald door de mensen om je heen, de kleine dagelijkse dingen, oprechte interesse en niet alleen met een Kerstkaartje. Ontzettend jammer voor hem dat hij niet heeft mogen ervaren hoeveel mensen uiteindelijk om hem gegeven hebben. Sterkte Gerhard. Alleen al dat dit je niet onberoerd laat maakt je tot een goed mens.
oh............dit is zo verdrietig, zo erg
Een reactie posten