donderdag 14 juni 2007

Het voortgangsgesprek

In het kader van de gesprekkencyclus op ons werk had ik het geloof ik al eens over het planningsgesprek. Het vervolg daarop is dan het voortgangsgesprek. Dat had ik gister. Gek genoeg levert het nadenken hierover stof tot meerdere blogjes, denk ik. In ieder geval blogjes in mijn hoofd. Of ik ze ook daadwerkelijk zal gaan schrijven moet u nog even afwachten. Want dan moet ik eerst nog eens nadenken over waarom ik blog en hoeveel ik weer eens van mezelf zal tonen. En of ik dat wel wil.

Voor nu even iets over het voortgangsgesprek. Het nadeel voor een techneut als ik, in een bedrijf als het mijne, is dat je bestuurd wordt door managers. Dit is een noodzakelijk kwaad, en dat bedoel ik dan aardig. Er zijn, of: wij hebben, grofweg twee soorten managers. Degenen die managen als een echt vak zien en degenen die ooit als ons waren maar die zijn 'gegroeid'. Van de laatsten heb je het meeste last, omdat ze zich nog altijd met 'het werk' willen bemoeien, ze kunnen het niet loslaten. Dat is als een scheidsrechter die af en toe zelf ook eens een schot op het doel waagt. De eersten zien managen als enig mogelijke carrière en proberen je in hun kamp te trekken. Dat is als een voetbaltrainer die de hele tijd zijn voetballers op een trainerscursus probeert te krijgen. Maar, even nuanceren, natuurlijk zijn er ook voetballers die als zodanig nooit gelukkig of succesvol waren en later uitstekende trainers of scheidsrechters werden.

Het punt is, míjn vak, waarin ik mijzelf als professional zie, wordt hier niet altijd als zodanig gewaardeerd. Het is geen 'core-bussiness'. En daarom kan het wel naar India. Daar kun je lang tegen vechten, maar het heeft geen zin. Manager wil ik nog steeds niet worden, ik ben er niet voor in de wieg gelegd, het zou voor iedereen een drama worden. Maar gelukkig zie ik wel mogelijkheden om op een andere manier met het werk, mijn werk, bezig te zijn. In een meer regisserende rol. Ik werk daar naar toe, maar zie het nog steeds niet als voortuitgang. Ik kán het niet zo zien, ik moet inleveren. Gelukkig hebben we nu eindelijk een manager die dit snapt. En had ik een heel prettig gesprek, van professional tot professional.

4 opvarenden:

Gonda zei

Bedoel je inleveren qua salaris? Ik hoop dat je echt het gevoel hebt dat je nog kunt groeien in je werk. Nieuwe uitdagingen!

Gerhard zei

@Goentah: Nee, ik heb het niet over geld. Dat komt misschien nog. Nieuwe uitdagingen wel, en ook wel groeien in het werk. Maar niet in het werk waar mijn hart ligt.

Anoniem zei

Mooie zin: dat is als een scheidsrechter die af en toe zelf ook eens een schot op het doel waagt .. of, misschien denken ze eigenlijk in beide een expert te zijn. Vorig jaar had dit logje een andere toon, nu zit er perspectief in, dankzij die laatste zin (en zo hoorthet).

V@nM@n zei

Ze zeggen wel eens schoenmaker blijf bij je leest. Ik heb ook mijn hobby moeten inleveren voor een meer sturende rol. Ik zou ook zo weer terug willen...