Kachel

Toen we dit huis uit 1968 kochten, zat er natuurlijk een kachel in. Hetelucht, erg luxe (vonden wij). Die kachel was toen best wel nieuw, een jaar of vijf. Het is een groot ding en staat in een afgezonderd deel van de garage, achterom via een aparte deur bereikbaar. Een soort van stookhokje dus.

Het gekke is, als iets je voor nieuw wordt verkocht, heeft het de neiging om nieuw te blijven. In je hoofd dan. Want als je je bedenkt dat we hier nu zo'n veertien jaar wonen, het is voorbijgevlogen, is die kachel onderhand dus bijna twintig jaar oud. Voor een kachel best bejaard, zo is ons verteld.

Al een jaartje of zo slaat hij op onverwachte momenten af. Dan vinden we het koud worden in huis, terwijl de thermometer nog steeds twintig graden aangeeft. Dit betekent een loopje naar het stookhok, stroom eraf en er weer op en hup, daar gaat'ie weer. Een tijdje.

Tot ook dat niet meer hielp, de kachel leek overleden. Verschillende monteurs kwamen en gingen en prutsten aan onze kachel. Nieuwe print erin, het hielp niet. Oh, hij doet het wel weer hoor, maar nog steeds moeten we af en toe naar het stookhok.

De laatste monteur die kwam was B. Maria heeft vroeger bij hem in de klas gezeten. B. is gewoon nuchter en komt met zinvolle voorstellen. Niet meer prutsen aan die kachel, die is het niet meer waard. Er moet gewoon een nieuwe, moderne, in. Scheelt ook enorm in de stookkosten. Gewoon nog een tijdje naar het stookhokje lopen. Intussen offerte laten maken en zo. En komende zomer actie nemen. Weet je gewoon waar je aan toe bent. En je verdient het terug!

Kijk, daar heb je wat aan. Kun je weer plannen maken inplaats van steeds achter de feiten aanlopen. Want daar is niks aan.