Vaders en dochters

Ik wil me geenszins met Martin Bril vergelijken, maar wat we dan toch gemeen hebben is het hebben van een dochter. Hij heeft er twee. Wel van ongeveer de leeftijd als die van mij. En zijn probleem is nu, ze willen niet meer dat hij over hen schrijft! Want hij vertelt niet alleen over hen, hij dikt het ook nog eens lekker aan. En dat vinden die meiden allemaal niet zo geweldig. Ik zie het al voor me, dat de meiskes bij alles wat ze doen, of meenemen naar huis, denken: oh, als'ie er maar niet over schrijft!

Ik herken dat wel een beetje, ik ben zelf ook een trotse vader en schrijf ook wel eens wat over mijn dochter. Soms denk je wel eens: waar zou het anders over moeten gaan? Ze is immers een belangrijk deel van je leven. En ja, ik krijg ook wel eens een afkeurende blik of een misprijzend geluid. Maar als ik dan vraag of het er af moet, hoeft dat gelukkig niet.

Martin Bril moest ook een stukje voorlezen, het ging erover dat hij altijd in z'n nakie, of anders spaarzaam bedekt, door huis loopt. Tot afgrijzen van zijn dochters, soms met vriendin. Hij las het op onnavolgbare wijze voor, en je zag die meiden denken: pap, stel je niet zo aan. Dat had Bruce Springsteen trouwens ook, dat hij zich van zijn kinderen 'on stage' niet zo mocht aanstellen. Een machtig wapen, de afkeurende blik van je kind. Vaders en dochters, wát een combinatie.