Inspiratie

Onlangs las ik ergens dat het hebben van een lifelog getuigt van een gebrek aan inspiratie. Ik heb de afgelopen tijd daarom eens wat intensiever om me heen gekeken in weblogland en ja, ik heb inderdaad inspiratieloze en grijze weblogs gezien. Als je daar een beetje door de tijd heenleest vraag je je af waarom men het doet. Het is duidelijk dat er daar elke keer een worsteling is om met iets -en dus eigenlijk niets- te komen. Maar, denk ik dan, het hóeft niet. Je bent nergens toe verplicht. Doe waar je zin in hebt. Als je een leven leidt dat overeind wordt gehouden door een keurslijf, waarom zoek je dan nog een extra moeilijkheid. Ga eerst eens op zoek naar jezelf en werk vandaaruit.

Ik schaam mij er niet voor hier te vertellen dat ik zelf ook best een aantal lastige jaren heb gehad. Maar ik ben er, met hulp, doorgekomen en heb veel over mezelf geleerd. Onlangs schreef ik er nog kort over in mijn ‘Melacholie en verlangen’ verhaaltje. Ik twijfelde of ik dat wel moest schrijven, maar het is wie ik ook ben en daarom refereer ik er juist nog maar eens extra aan. Ernaar te handelen is echter weer een ander verhaal, maar ik doe mijn best langzaam te werken naar het leiden van het leven dat ik écht wil. Soms schrijf ik over mijn zieleroerselen, soms vind ik mijn inspiratie elders. Maar ik vind zelf wel degelijk dat ik geïnspireerd ben. Door het –mijn- leven in al zijn facetten.

En, mon dieu, daar kwam ik ook een mooi nep-log (eigenlijk een vervelend woord) tegen. Jowi wees me er onlangs op dat schrijven het zoeken van je eigen kronkel is en dat zelfs een exact brein als het mijne er misschien één heeft, maar je moet er wél naar op zoek. En warempel, ik wist niet dat ik het in mij had, maar ik heb het er het afgelopen weekend reuze naar mijn zin gehad. Niet dat ik een carrière ambieer in schrijven of met het spelen van een rol of dat dit nou mijn eigen rare kronkel is, maar het was gewoon erg leuk, het lag me wel. Ik kon er op mijn manier creatief zijn. Anderen daar hadden er schijnbaar wat meer moeite mee maar ik heb het, denk ik, naar waarde geschat. Een onderscheid tussen de rol en de geestige persoon erachter, die net zo goed op zoek is naar zichzelf als ik, kunnen maken. Want, zoals ik daar ook al zei, men moet het leven ook niet altijd té serieus nemen. Er moet ook eens gelachen of onschuldig geflirt kunnen worden. *bloos* Ik vond het daar juist heel inspirerend.

Straks ga ik leuk op bezoek bij Chazia (Ja, die! Over flirten gesproken...), dus ben ik de rest van de dag uit de ether.