Das Leben der Anderen

Vanavond draait bij ons in het Filmhuis deze Oscarwinnaar. Ook won deze film nog veel meer prijzen. Ik denk dat ik er heen ga, het zal wel een volle zaal worden. Gelukkig komt dat hier regelmatig voor.

Alleen de titel al, (de fascinatie voor) het leven van een ander. Hebben wij dat hier in de blogwereld ook niet? Alleen wordt hier niet bespioneerd, maar gunnen veel mensen elkaar een kijkje in hun leven. Je laat niet méér los dan je wilt, kunt de zaken kleuren of weglaten al naar je uitkomt. En je kunt gluren bij wie je wilt, soms een berichtje achterlatend dat je er was.

Toch is het vreemd. Je krijgt een beeld van de mensen bij wie je leest. Of het correct is weet je niet, het is het gevoel. Hoe ze schrijven, wat ze schrijven. Soms klikt het over en weer, soms klikt het niet. Naar sommige mensen ben je meer nieuwsgierig dan naar anderen. Waar dat aan ligt weet ik niet.

Wel vind ik het fijn wanneer belangstelling een beetje wederzijds is, of wordt. En dan bedoel ik niet reacties op mijn reacties, maar tegenbezoekjes. Belangstelling voor wat míj bezighoudt. Mijn reacties die ik elders achterlaat zijn als noten die in het najaar door eekhoorns worden verstopt. Ik laat ze lukraak achter, weet vaak niet meer waar en kom zelden terug om te checken of er een tegenreactie was. (Maar als ik die per ongeluk vind, is dat wel leuk natuurlijk!) In ieder geval getuigen ze van mijn belangstelling voor wat jóu bezighoudt.

Enfin, ik dwaal een beetje af zoals gewoonlijk. Als ervaringsdeskundige in het gluren naar levens van anderen ben ik nieuwsgierig naar die film. Hoe kan de spion ondanks het eenrichtingverkeer toch in de ban komen van zijn slachtoffers? Morgen laat ik het je misschien weten.