Sterren
Wij zijn hier gelukkig gezegend met een vrij donkere omgeving, vooral als het een beetje helder is. En het niet volle maan is. Gisteravond was het daarom helder en donker genoeg voor mij om even een kwartiertje naar de sterren te kijken. Gewoon met het blote oog. Vooral 's winters is het aanbod erg interessant.
Eigenlijk is het wel jammer dat het de meeste mensen ontgaat dat gewoon boven je hoofd een prachtig schouwspel is te zien. En niet alleen vandaag, ook de oude Egyptenaren keken naar diezelfde sterren en werden geïnspireerd tot het bouwen van pyramides. Ik vind dat nogal wat. Als ik kijk voel ik als het ware de band, over de eeuwen heen.
Gewoon bij onze voordeur zie ik Sirius, die een belangrijke rol speelde. Maar ook het sterrenbeeld Orion. De tweelingen Castor en Pollux staan recht boven mijn hoofd. De sterren Betelgeuze en Aldebaran trekken mijn oog, de mooie kleur die ze hebben. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Soms zoek ik er een paar op in mijn boek, om te zien 'wie' het zijn en wat ze hebben betekend. Mijn mooiste ontdekking was eens (toen ik 42 jaar was) een ster -ik kan even niet op de naam komen, die houdt u tegoed- die op 42 lichtjaar afstand staat. In mijn oog viel licht dat sinds mijn geboorte onderweg was geweest. Fascinerend.
9 opvarenden:
Ik vind 't ook altijd mooi, dat waar je ook op de wereld bent ( oké, het Noordelijk Halfrond dan ), je altijd het vertrouwde steelpannetje ziet. Dus bijvoorbeeld op zee of in, ik noem maar wat Wit-Rusland, zie je hetzelfde als je huisgenoten thuis. Dat geeft mij, ver weg, altijd wel een speciaal , noem het warm, gevoel...
Gelukkig hebben wij hier ook nog regelmatig 'donkere nachten'.
In de stad zie je alleen maar sterren dansen op 't ijs !
@Anders: Ik had het steelpannetje (of Grote Beer) expres niet genoemd! ;-) Ik was eens in Australië en daar stond de boel op zijn kop. Heel verwarrend allemaal.
Ik heb geen verstand van sterren, maar kijk er graag naar. Sowieso kijk ik veel naar de lucht. Als ik 's avonds de hond uitlaat en het is helder, dan moet ik uitkijken dat ik niet tegen een lantaarnpaal loop. Prachtig is het idd.
@Sab: Haha, zo ben ik al eens van de stoep gevallen en heb ik mijn enkel verzwikt!
In mijn oog viel licht dat sinds mijn geboorte onderweg was geweest, een prachtige (openings)zin. Ik bewonder de sterren wel - ook omdat ze door de eeuwen heen niet anders zijn geweest - maar kan ze niet onderscheiden, dat vind ik bijzonder.
@Marius: Je mag 'm gebruiken! ;-)
Het onderscheiden komt door nieuwsgierigheid en oefening. Op een gegeven moment vind je je weg en kun je je steeds beter oriënteren.
Ik zoek me ook altijd rot naar de vertrouwde herkenningspunten als de poolster en het steelpannetje. Mijn vader en broer waren fanaten. Ze hadden een telescoop, die ze op heldere nachten in een weiland zetten om sterren te kijken. Maar ook met het blote oog hebben ze heel wat uurtjes omhoog staan staren :-) Ik word er alleen maar duizelig van.
Zulke talenten mis ik! Ik probeer wat meer oog te krijgen voor de dingen buiten m'n eigen "wereldje", maar zie soms echt nog iets over het hoofd.
vanavond zal ik eens kijken....
Je bent gezegend met een donkere woonomgeving. Met een verhuizende werkgever in het vooruitzicht kijken wij al wat naar huizen rond, ook 'savonds! Maar het is vaak schrikken hoeveel overbodig licht er is in de omgeving. Hier in huis heb ik wel een sterrenkenner, maar buiten helaas een kermisachtige nieuwbouwwijk met meer dan 30 straatlantaarns in mijn directe uitzicht. Doodzonde.
Een reactie posten