Geloof

Moeilijk om over na te denken, nog moeilijker om over te schrijven. Ik ben nog een beetje bezig met wat er verleden week allemaal gebeurde, wie het niet heeft gevolgd moet hier en daar wat bijlezen. Voorlopig zal dit het laatste zijn wat ik er over schrijf.

De afscheidsbijeenkomst van K. was in de Protestantse kerk. Omdat hij niet gelovig was, was er dus geen dienst of iets van dien aard. Daar heb ik vrede mee, ik heb zo mijn eigen ideeën over het één en ander. Maar ik ben nog niet zover er hier over te schrijven, misschien later eens.

Laat ik voor nu volstaan met te zeggen dat ik erg sceptisch ben. En misschien cynisch. Dus toen tijdens de bijeenkomst F. het woord nam zonk het hart mij in de schoenen. Hij zit, kort gezegd, in de evangelisatie. Het leek mij daarom niet correct om op deze manier een preek de bijeenkomst binnen te smokkelen. Of, nog erger, na diens overlijden nog even snel de ziel van de overledene te claimen. Ik heb begrafenissen meegemaakt waar dit gebeurde.

Ik wou dat ik u de speech (ik ga het geen preek noemen) die hij hield kon laten lezen. Het was indrukwekkend. Het was een speech waarin K. volledig in zijn waarde werd gelaten. Ik had F. moeten vertrouwen, omdat ik hem ken als een integer mens.

Hij vertelde van de twijfels van K., de gesprekken die ze hadden over genade ontvangen. Zijn nieuwsgierigheid naar "de geruchten" van een hogere macht. Het bijbeltje dat de laatste tijd op zijn nachtkastje had gelegen en waar hij ook werkelijk in las.

Ik twijfel aan de motieven en geheime agenda's van velen die het (hun) woord van God verspreiden. De anti-christ'en, die spreken alsof ze Hemzelf zijn, en zeggen te weten wat Hij denkt of wil. Die oorlogen stoken, aanslagen plegen, geld stelen van goedgelovige televisiekijkers op zondag. Die zó door hun God verblind zijn dat ze de kwetsbare en hulpvragende mens naast zich niet meer zien.

Maar er zijn er ook velen die oprecht zijn, en F. is er één van. Ik heb diep respect voor hem en wat hij doet gekregen.