Vuilstort

Nu onze oude hoekbank naar grote tevredenheid is vervangen door een nieuwe, werd het tijd om afscheid te nemen. Twaalf jaar lief en leed zat er in de oude en versleten lederen kussens. Zoveel, dat ze er van opensprongen. Doorwaakte nachten. Erop ziek geweest, geslapen, gelachen en gehuild. Maar ook gewoon gezeten, gelezen of TV liggen kijken. Alleen, en in goed gezelschap. En gegeten, met bord op schoot! Hij vond alles goed.

Eerst mocht de oude bank nog even in het voorportaal van de totale vernietiging: achter in de tuin. Gek is dat, wordt zo'n ding in een paar dagen van je favoriete zit- en hangplek tot oud vies ding. Dat je voor geen goud meer in huis wilt hebben. Een soort stoffelijk overschot.

Een paar dagen later heb ik het hele geval in twee keer rijden naar de vuilstort gebracht. Met behulp van een beambte in de container gekieperd. Daar lag'ie dan. Afgedankt, opgebruikt.

Het moment van afscheid was gekomen. Dag oude vriend!