B.B.
Laatst kwamen we tijdens het boodschappen doen iemand tegen, die me aan iemand anders deed denken.
Een probleempje van mij is, ik heb er moeite mee personen te herkennen als ik ze buiten hun 'normale' context tegenkom. Laat staan als er geen context is. Het heeft een volle dag geduurd voor ik wist wie mij toch steeds voor de geest stond, het bleek uiteindelijk B.B. te zijn.
Mijn moeder had het vroeger wel eens over een B.B., haar vriendje die niet Katholiek was en waarmee ze het om die reden moest uitmaken van haar ouders.
Op het water komen we regelmatig een aardige man genaamd B.B. tegen, van de juiste leeftijd en met dezelfde naam. Toen wij eens met onze schepen naast elkaar lagen en in gesprek raakten, heb ik hem gevraagd of hij mijn moeder kende. Het bleek om dezelfde B.B. te gaan.
Het werd al snel duidelijk, het gedwongen uitmaken heeft beiden toen erg veel pijn gedaan. (Niet dat ze later niet toch gelukkig zijn geworden, hoor.) Zóveel dat ze het kennelijk niet aandurven elkaar, beide inmiddels 'alleen', nog eens op te zoeken. Dat is wel begrijpelijk, maar eigenlijk ook een beetje jammer.
8 opvarenden:
Het kan vreemd lopen in een mensenleven!
'Memories', maar dan een ander format. Wonderlijk hoe dit gebeurde en hoe jij deze man na vermoedelijk vele jaren herkende.
De zus van mijn moeder had een protestantse vriend en met hem is ze ook getrouwd, zonder dat de ouders op de bruiloft waren. Tientallen jaren bleven ze 'outsiders'.
Het had dus je vader kunnen zijn :-) Dat riep mijn dochter tenminste toen ik een keer een oud vriendje van vroeger tegenkwam :-)
Mijn moeder heeft op een reunie van de lagere school (na 65 jaar) weer de man ontmoet die vroeger al helemaal gek op haar was. Hun levens liepen uit elkaar, hij was boer en bleef in het dorp en zij ging studeren en ontmoette mijn vader.
http://wordsthatdoesntmatter.blogspot.com/2006/07/het-concert-des-levens.html
Dat is best mooi, alhoewel ik toch stiekem blij ben dat mijn vader mijn eigen vader is ;-)
Ik hoop voor beiden dat ze elkaar toch nog eens tegenkomen. Alleen is maar alleen. Ik geloof niet meer zo in toevalligheden, sommige dingen moeten gewoon zo zijn, bijvoorbeeld dat jullie B.B. op het water tegenkomen. Kun je je moeder niet eens "toevallig" uitnodigen deze lente op jullie boot.
@Goentah: Ook niets ten nadele van mijn vader, maar op een vreemde manier schept het een band. Ook met zijn dochter, van onze leeftijd, heb je toch 'iets meer'.
@Ingeborg: In geval van mijn moeder lijkt me dat niet verstandig. Ik heb aangegeven dat ze niet eens zover bij elkaar vandaan wonen. De rest moeten ze toch echt zelf doen...
It 's a small world...
(bij B.B. denk ik aan iemand anders)
Zou bijna zeggen, koppelen die twee. Maar gelukkig heb ik daar een hekel aan. ;)
@Branwen: Gelukkig maar, ik ook. :)
Een reactie posten