Vertrouwen
Mijn dorpsgenoot K. vond in de laatste maanden van zijn leven een goede vriendin. We spraken haar gister kort, Maria kent haar al haar hele leven. "Het was moeilijk", zei die vriendin, "we waren immers allebei ook getrouwd."
Inderdaad, dat is moeilijk. Het was veelzeggend dat ze precies dat zei. Buiten de problemen om waarover ze vele uren spraken, vond ze dit het moeilijkste. Omdat het niets met overspel of ontrouw te maken had. Maar als getrouwde mannen een goede vriendin weten te vinden, of andersom, iemand anders dan waarmee ze hun leven delen, dan is dat toch al snel het stempel dat het krijgt. Of misschien het gevoel dat ze er zelf bij hebben. En dat is jammer.
Vergeleken met de orkaan waarin K. verkeerde heb ik een tijd in een golfslagbadje verkeerd. Akelig genoeg, overigens. Eerder vertelde ik hier al eens dat ook ik makkelijker met vrouwen in gesprek raak dan met mannen. En waarom dat is, volgens mij.
In mijn zwartste periode was ik wanhopig op zoek naar iemand die naar mij wilde luisteren. Maria kon dit niet zijn, in mijn visie van toen was zij immers het probleem waar alles om draaide. Inmiddels weet ik beter, ik was het zelf.
Ook ik vond een goede vriendin, die naar mij luisterde. Maar niet in alles met mij meeging, mij niet liet vluchten. En mij op het pad stuurde naar professionele hulp. Naar een uitweg en terugkeer naar normaliteit. Eén zin van mijn 'praatmevrouw' (ook de psycholoog moest een vrouw zijn :) is mij bijgebleven: "Als je alleen met jezelf praat komen er geen nieuwe gedachten bij".
En zo is het. Het is zo jammer dat ondanks de vele mensen die K. wel een stukje wilden dragen, hij de kracht niet meer heeft kunnen opbrengen.
12 opvarenden:
Dit is ook toevertrouwen.
Praat je met een goede ander, dan kan het leven kantelen zonder om te vallen. Ik schreef deze regel geloof ik eerder maar dat schiet me nu weer te binnen nav de 'praatmevrouw' die met een gouden regel kwam. Frappant dat ik iets dergelijks schreef voor mijn log van dinsdag. Belangrijk is ook die verdraaid moeilijke grens soms in vriendschap die van node is.
@Marius: Ook jij schrijft iets frappants. Omwille van de lengte heb ik een alinea over 'toevertrouwen' weggelaten. De grens heb ik niet als moeilijk ervaren. Hij is duidelijk en ik heb er nooit overheen willen (of, net zo goed, mogen!) gaan.
Ik ben blij dat jij voor jezelf zaken op een rijtje hebt gekregen. Heel goed dat je hulp hebt aanvaard en dat je weer in rustiger vaarwater bent beland. Ik zelf heb ook iets dergelijks meegemaakt, maar helaas ben ik koppie onder gegaan. (Maar ondertussen zie ik in de verte weer land!)
Vriendschappen tussen de twee sexen worden bijna altijd met argwaan bekeken. Ik ben ook een praat- en luistervriend kwijtgeraakt omdat zijn vrouw onze vriendschap 'verbood'. Ze snapt er niks van.
@Goentah: Ik had uit je schrijven al wel begrepen dat je het moeilijk hebt. Heb daarom ook wel eens oudere stukjes van je gelezen.
Wat jammer dat je zo je vriend bent kwijtgeraakt, de argwaan ligt inderdaad helaas altijd op de loer. Het vereist zorgvuldig handelen, en vertrouwen, om een dergelijke vriendschap goed te laten landen.
Ik ben blij voor je dat je weer land ziet, de TaiChi kan je vast ook helpen.
Zooooooooooooo herkenbaar! Gelukkig hebben wij het gered en brandt ons vuurtje heftiger dan ooit.
@Ingeborg: Je denk dat je de enige bent die het overkomt. Maar als ik het eens noem is er vaak de herkenning! Gelukkig dat het goed voor jullie is afgelopen, het gaat helaas ook heel vaak mis.
Lieve Gerhard,
voor het eerst weer een stukje van mij op je blog. Zoals je weet lees ik je elke dag en ook tussen de regels door peil ik je stemming. Gelukkig gaat het goed met je en ben je sterker uit je zwakke moment gekomen. Dan is het toch ergens goed voor geweest.
Gisteren las ik iets moois wat de hele tijd door mijn hoofd gaat en wel het volgende; afscheid is tijdelijk, liefde eeuwig.
We spreken elkaar nog wel eens aan de keukentafel. Voor nu mooi gezegd en je boort nog steeds schrijversbronnen aan die iedereen raakt hoe klein ook je stukje ook is. Fijne dag.
Walle Geertsje
Ha Ouwe Seun, fijn dat je hier elke dag komt en nu weer schreef. Je hebt alles gezegd, wat moet ik daar nog aan toevoegen.
Het is fijn om te raken en geraakt te worden.
Wat heb je dat open en mooi opgeschreven.
@Esther: Dank je. Misschien ben ik hier wel eens opener dan goed voor mij is. Maar vooruit, het is ook wel prettig om het eens op te schrijven en er mooie reacties op te krijgen.
Ik krijg tranen van dit soort stukjes....
@Neneh: Dat vind ik fijn te horen. Dat ik (een techneut notabene) mensen, jou, weet te raken.
Een reactie posten