Anosmie
Mijn hele leven heb ik niets kunnen ruiken en op zich heb ik daar vrede mee. Vaak laat ik Maria of Hella aan iets ruiken om voor mij te bepalen of het nog eetbaar of fris is. Dat vinden ze niet altijd prettig. Helemaal niet als mijn vermoeden juist was. Bij afwezigheid van 'een neus' bepaal ik het op het oog, en dan verdwijnt al snel iets in de gft-bak. Maar ook gaslucht, benzinelucht, aanbrandend eten, het ontgaat mij.
Het valt me zelf meteen op dat ik nu alleen schrijf over de zaken die 'gevaar' opleveren. Het genieten komt op de tweede plaats, ik geniet wel van andere dingen. Maar: geen pas gemaaid gras, parfum, wijn, thee met jasmijn, natte honden, stront uitrijden, getriggerde jeugdherinneringen voor mij. Om maar wat te noemen. Lastig, jammer, maar mee te leven. Het beheerst me niet. Het is alleen erg vervelend als ik er al te nadrukkelijk door anderen op gewezen word, of attent gemaakt word op de voordelen. Die zijn er namelijk niet.
Tot ik dit las. Ineens flakkert er iets in mij. Diep in mij roert zich iets. Ik raakte er heel onverwacht wat van ondersteboven. Voorlopig maar negeren, afwachten. Denk ik.
PS: Niet voor iedereen interessant om het hele artikel door te lezen. Heel in het kort komt het er op neer dat er wellicht een oorzaak is gevonden voor voorheen onverklaarbare, aangeboren Anosmie. Waardoor voor veel mensen in de toekomst misschien een 'kuur' mogelijk is.
15 opvarenden:
Ik kon het niet opbrengen om het hele artikel te lezen, maar ik begrijp dat er een remedie is tegen het niet kunnen ruiken?
@Esther: Het gaat om een mogelijke oorzaak bij anosmie zonder duidelijke oorzaak. En wat er dan eventueel zou kunnen helpen. Ik snap dat het het niet hebt doorgeworsteld! :)
Het lijkt me anders best lastig als je niets kunt ruiken.
het is dus niet alleen jammer omdat je niet ruikt wat je proeft, dus proef je niks? maar bovendien is het ook nog eens gevaarlijk. hopelijk is er echt wat aan te doen.
Als je maar niet blij wordt met een dooie mus... Of klink ik nu te negatief?
@V@nM@n: Lastig maar niet onoverkomelijk. Het belemmert niet mijn sociale leven.
@Wies: Ik ben altijd voorzichtig, heb nog nooit bedorven waar gegeten. Wel eens zure melk gedronken.
@Goentah: Niet negatief, maar realistisch. Ben ik ook, daarom heb ik het ook wat omzichtig verwoord.
'n Dooie mus kan anders aardig ruiken...
;-)
@Anders: Daarom moeten wíj hem er misschien maar voorzichtig op voorbereiden dat het een DOOIE mus is, zelf ruikt ie het hoogstwaarschijnlijk niet :-)
Maar Gerhard, ik hoop dat er ooit iets tegen je anosmie helpt! (Nooit geweten dat het zo heette.)
@Anders: Oh ja? ;-)
@Goentah: Wist ik ook niet! Had me er nooit zo in verdiept. Zoals je 'blind' en 'doof' hebt is hier geen officieel Nederlands woord voor. Het is een te verborgen gebrek, denk ik. Koot en Bie hebben in 1973 'noos' bedacht: http://www.nrc.nl/krant/article83460.ece
Dat is wat ik dacht: het hindert gelukkig niet je sociale leven, maar het is evengoed wel een ongemak waarover je niet je schouders hoeft op te halen.
Een behoorlijk ongemak! Wat een wonder moet dat zijn als zo'n kuur zou helpen, dan krijg je er een heel zintuig bij.
Ik duim voor je.
Ha Gerhard,
Het is wat teruggrijpen op een oud bericht, maar ik vroeg me opeens af; wanneer werd je je er voor het eerst van bewust dat je niets kon ruiken? En hoe voelde dat?
@Jowi: Geeft niet hoor. Ik had altijd het idee dat stukjes die niet meer op de 'voorpagina' staan in een soort weeshuis terechtkomen. ;-) Valt mee dus.
Het heeft wel even geduurd voordat ik doorhad dat ik 'anders' was. Ik was een jaar of 9, denk ik. Toen drong het tot me door dat anderen meer dingen waarnamen dan ik. Als iemand mij iets liet ruiken bootste ik gewoon het gedrag van de anderen na, ik werd onzeker als ik als eerste aan de beurt was. Maar je kan aan het gedrag van degene die je iets onder de neus stopt wel inschatten wat de gewenste reactie is. Zo deed ik het. Tot ik dus doorkreeg dat de anderen kennelijk meer informatie kregen dan ik. Wel won ik op school bij geblindoekt, met de neus dicht, dingen proeven. Er zijn wat compensaties, denk ik.
Ik vond het vervelend, net als nu nog. En bij "ogen dicht, mond open" bijvoorbeeld. Zal ik niet snel aan meewerken.
Ik ben als 13 jarige wel eens naar de dokter geweest, maar die kon alleen testen wat je wél kon ruiken (niets dus) maar hij kon er verder niet veel aan doen.
Tjee. Ben ik van onder de indruk. Maar wat je beschrijft, dat je op anderen gaat letten en daarop je eigen reactie aanpast, geeft je, nog los van waarschijnlijk een beter gevoel voor de structuur van eten (of maak ik je nu te makkelijk 'blind van tong' :)?)ook een extra kunde.
Dat opletten, goed kunnen inschatten, dat kom ik alleen tegen bij mensen met een jeugd handicap, maakt niet eens zo heel veel uit welke, het kan ook angst zijn, of een te groot gevoel van onveiligheid. Het maakt je scherper dan anderen, misschien ook een tikkie eenzamer. Denk ik dan he, ik weet natuurlijk niet of het waar is.
Afijn, dank voor je antwoord :)
Jowi, leuk zo'n 'nagesprek'! Ik vind dat je het heel goed begrijpt, dat kom ik niet veel tegen. Inderdaad is het een jeugdhandicap, zo had ik het eigenlijk nog niet gezien.
Mijn ervaring, ik kan het niet vergelijken met anderen, is dat ik op mijn tong toch best veel proef. Maar geen details, kruiden en zo. Die gaan aan mij voorbij. Ik 'stuur' inderdaad veel op structuur en hoe het voelt. Zure melk voelt naar en als ik met ogen dicht kaas in mijn mond krijg heb ik eerst de neiging om het uit te spugen. Terwijl ik het toch lekker vind.
En wat eenzaamheid betreft, er is inderdaad een hele wereld aan ervaringen waar ik geen deel van uitmaak. Dat doet wel eens zeer, en daarom schreef ik eerder dat er geen voordelen zijn.
Er is heel veel over te schrijven, merk ik. Hartelijk dank voor je belangstelling en je reactie. Deed me wel goed!
Een reactie posten