Buren
Soms hoor je de vreselijkste verhalen over buren. Neem alleen al die van Ingeborg. Wij hebben heel andere buren, het zijn de liefste mensen die ik ken.
Morgen zijn ze 50 jaar getrouwd! Ze moeten zijn getrouwd toen ze een jaar of twintig waren. Ze wonen in een klein huisje, het zijn mensen van weinig materiële behoefte. Ze staan altijd voor iedereen klaar, onze buurman is vrijwilliger bij van alles en nog wat. EHBO-er, chauffeur en begeleider voor het Rode Kruis. Daar stopt hij nu mee. Maar wat ze voor de buurt doen zijn de kleine dingen die het leven zo prettig maken. Containers (kliko's) aan de weg zetten en weer terug, mollen vangen in zowat alle tuinen, gras maaien in de vakantie, op de kippen en andere beesten passen. Oud papier verzamelen, zodat de ophalers maar één stop hebben aan onze kant van't dorp.
Oppassen op onze dochter toen die nog klein was, en anders een oogje in't zeil. Meehelpen straten. Vogelhuisjes timmeren, eendenkorven ophangen. Soms treffen we een bos boerenkool, een zak sperciebonen of een pannetje rode bieten (geraspt, met appel en uitjes apart erbij) bij onze deur aan, geoogst uit hun volkstuintje. Als we vergeten de planten buiten water te geven doet buurvrouw het stiekem even. Het zonnescherm uit en in draaien als het warm is en wij weg zijn. Of de was binnenhalen als het gaat regenen. Soms strijkt ze het zelfs even, als Maria het druk heeft of wat minder is. Allemaal van dat soort dingen.
Maar altijd heel terughoudend, je nooit lastig willen vallen. Heel bescheiden. Voor hun trouwdag zijn ze 'm maar liefst een hele week gesmeerd, naar Zeewolde, ze willen geen aandacht. Niet zelf in de belangstelling staan. Maar we weten hun adres, het hele dorp stuurt kaarten. En we hebben geld ingezameld voor een lekker etentje (volgens mij voldoende voor de hele week uit eten). We gaan ze verder niet lastig vallen, ze voelen zich er dan alleen maar ongemakkelijk bij. Maar we laten ze wel weten dat we aan ze denken. Hopelijk hebben ze een heel fijne week.
Nu eerst nog even de container weer binnen zetten. Helemaal vergeten.
8 opvarenden:
Een gouden paar! Hulde!
Zoiets zie je maar weinig meer. Tenminste, hier in de randstad. Hier zou dat al snel als sociale controle betiteld worden...
't Lijkt ons straatje wel...
Je kent 't gezegde hè;
beter 'n goeie buur
dan 'n kip die niet legt.
Prachtig zulke mensen. "Gemeenschap vieren", wederzijds, zo heet dat.
@Goentah: Het heeft dan ook niets met controle of bemoeizucht te maken. Het is gewoon heel lief bedoeld, en zo wordt het ook ontvangen. Ons dorp is trouwens helemaal niet zo bemoeierig.
@Anders: Zo is't.
@Marius: En zo voelt het ook!
Sociale controle heeft als woord voor veel mensen een nare klank, maar het is onmisbaar voor een leefbare samenleving. Het tegenovergestelde van onverschilligheid.
En niet vergeten even te kijken of hun gras nog gemaaid moet worden als het even droog is ;-)
Lijkt me heerlijk zulke buren!! Gelukkig hebben we 2 paar & zijn die andere de rotste niet.
Je hebt van die mensen die echt een gouden randje hebben...
@Aargh: Helaas hebben ze geen gras, maar een mooi tuintje met een vijver. Maar daar ging het niet om, ze zijn erg lastig om iets voor terug te doen.
@Ingeborg: Gelukkig maar, kun je ook eens de andere kant opkijken.
@V@nM@n: Dat zeg je mooi.
Een reactie posten