Hart en Zeil (2)
Toen Hella, onze dochter, in 2002 in haar eerste zeilseizoen zat bestond de Flitsclub 30 jaar. Ter gelegenheid daarvan werd door het toenmalige bestuur besloten Hart en Zeil te organiseren, ik weet niet of dat de eerste of de tweede keer was. Het idee ontstond toen om het vaker te doen, maar het is niet niks om dit te regelen. Daarom werd er een stichting in het leven geroepen zodat er meer geld en een grotere organisatie beschikbaar kwam. Want met een schip en wat Flitsjeugd alleen ben je er niet, ook de ingewikkelde medische kant, in belangrijke mate gesteund door het ziekenhuis in Sneek, moet goed geregeld zijn. En dat deze kant goed geregeld was staat buiten kijf, de ‘hartenkinderen’ –een vreselijk woord dat ik hier voor één keer gebruik- hebben een goed en medisch verantwoord weekend gehad.
En natuurlijk, achter de coulissen kijkend is er veel dat voor verbetering vatbaar is. Hopelijk staat de organisatie voor verbeteringen open. Maar goed, gelukkig staat niet iedereen achter de coulissen te gluren en dat moet ook niet. Aan Hella werd een leuk meiske van 7, Rixt, toegewezen. Een lekker pittig ding, vreselijk nieuwsgierig. Vrijdags waren ze per boot, de Prins Willem Alexander, vanuit Harlingen naar Lemmer vertrokken. Zaterdagochtend kwamen ze op het Starteiland aan waar ze hartelijk werden ontvangen, inclusief burgemeester.
Samen Hella’s fokkenist hebben ze onze Flits opgetuigd en grondig bekeken. Ook onze boot en de zeilkleding van Hella werd aan een onderzoek onderworpen. Het was zomaar tijd voor de lunch. ’s Middags hadden de Flitsen en Schakels een wedstrijd waarbij onze gasten op allerlei motor-, rubber- en zeilboten de prestaties van dichtbij konden bekijken. ’s Avonds was er een geslaagd feest –met karaoke waarbij soms meer publiek op het podium stond dan in de zaal- en zondag nog twee wedstrijden met prijsuitreiking. Ook voor de kinderen die gekoppeld waren aan de winnende bootjes was een prijs.
Na afloop hebben we met de ouders en het zusje van Rixt nog even een uurtje nagezeten en –gepraat bij ons op de boot. Het was een fijn weekend, voor iedereen. Bij ons in het gastenboek (en ook hier op mijn site) staan enkele reacties van ouders, ze zeggen genoeg. En voor de liefhebbers een dikke 500 foto’s.
4 opvarenden:
Tuurlijk heb ik de foto's bekeken. Bijzonder zeg! Genieten!
Lekker gezicht... al die koppies leeg in de gezonde buitenlucht.
Echt leuk! De berichtjes in het gastenboek zijn getuige dat het zeer gewaardeerd werd. Wie wil er nou niet (of je hartpatient bent of niet) een weekend lekker zeilen en op het water zijn!
Iedere keer als ik foto's van je zie, bekruipt me een heimweegevoel naar vroeger... Zeilkampen, zeilvakanties of gewoon een dagje of weekendje zeilen...
Ik zou bijna jaloers op die kinderen worden. Maar zij hebben dit verdiend... of hart nodig...
Het is een hartverwarmend initiatief - een soort barmhartigheidswerk.
Een reactie posten