Opstappen

P. en K. hebben het erg druk, ze werken bijna dag en nacht. En ook in de weekends. Daarom hebben ze een boot gekocht, om meer bij elkaar en bij de kinderen te kunnen zijn. Een gezinsactiviteit te hebben weg van huis en kantoor. Het lijkt te werken. Alleen waren ze al vanaf het begin niet echt tevreden met hun boot, een best leuk polyester schip van 10 meter. Maar inderdaad, misschien een beetje onpraktisch.

Ze hebben ook geen tijd om vantevoren de boot op de zeilbestemming te brengen, dit zou dan vrijdagnacht gebeuren. P. zou alleen met de kinderen varen. Maar omdat me dit niet verstandig leek, zoveel ervaring heeft hij nou ook weer niet, bood ik in een mailtje aan om mee te varen (op te stappen). Dan konden de kinderen zaterdag wel gebracht worden, of vrijdag door Maria meegenomen.

Gisteravond laat ging de telefoon. "Ja met P. Kan het nog wel even?"
"Tuurlijk"
"Even over je mailtje."
"Ja?"
"Lijkt me een heel goed plan."
"Ok, leuk! Gaan we mooi even varen!"
"Ja, maar ik heb de boot ingeruild."
"Oh?"
Een vreemd voorgevoel bekruipt mij.
"P. wat heb je gekocht dan?"
"Een Super van Craft"
Dit zijn echt high-end jachten...
"Oh jee P. Hoe groot is'ie?"
"13.60"
Ik schiet in de lach. Dat is niet niks, op zo'n schip ben ik nog nooit geweest. Laat staan er mee gevaren.
"K. brengt de kinderen, kunnen wij mooi even uitproberen. En er zit van alles op en aan. Ik weet nog niet eens wat ik daar allemaal mee moet."

Ik kort het gesprek wat hier op volgde maar even af. En het schip moet eerst nog wel gekeurd worden. Ik heb er in ieder geval al veel pret om gehad. En ook om het gemak waarmee sommige mensen dingen kunnen doen. Ze zijn wel wat van de extremen. Ik hoop niet dat ze hier spijt van krijgen, hoewel ik me dat nauwelijks voor kan stellen.

Maar ik moet zeggen dat ik enorm veel zin heb om (er) eens mee te varen. Hopelijk heeft hij vaker geen tijd de boot ergens te brengen...