Vijftig meter waterlijn

Dat is wat we tot onze beschikking hebben. Leg de boten twee lagen dik en het is honderd meter. Maar wat doe je als je meer dan honderd meter nodig hebt en niet drie lagen dik mag liggen. Met zo'n dertien schepen zo weinig mogelijk plek innemen. Het is passen en meten. Puzzelen. Tetris met schepen. Sommige moeten haaks op de wal, andere juist niet.

Vier jaar geleden was het geen probleem, toen waren we met een paar en wat was het intiem en gezellig. Maar we hebben er te enthousiast over verteld, denk ik, dus wordt het steeds drukker. De jeugd die de Flitsjes en moederschepen zijn ontgroeid komen nu zonder ouders maar mét hun Schakel en enorme tenten die wij pas hadden toen we dertig waren. En de ouders zelf komen ook elk jaar met een paar meter meer.

Het wordt een fijne week, met vele dierbare vrienden en kennissen om ons heen. Maar ook een week waarin je niet moet vergeten tijd en rust voor jezelf te zoeken en vinden. Even met het rubberbootje weg, boek mee, hond mee. Een stil plekje zoeken en spoorloos zijn. Van de zeilwedstrijden genieten. En dan bij terugkomst weer de warmte van de mensen om je heen. En de sterke verhalen, het ongecompliceerde lachen. En soms, onverwacht, een goed gesprek. Ik heb er heel veel zin in. Het zal hier voorlopig wel wat stiller worden.