Pier

Af en toe moeten we hier op het werk nog even denken aan Pier. Eén van de kleurrijkste collega's die ik ooit heb gehad. Lang, mager, eeuwige vrijgezel. Razend zuinig en met een vreselijke stotter. Maar wel flamboyant, altijd keurig in pak en met gevoel voor stijl. Geen manager die vat op 'm kreeg, hij ging zijn eigen gang. De leukste anekdotes, uit het pré mobiel- en nummerherkenningtijdperk, hier hebben hem in de hoofdrol.

Als secretaris van de vliegclub Eelde had hij zijn zakelijke telefoonnummer in het clubblad staan. Dit was voor zijn directe collega's soms erg vervelend. Op een dag zei één van hen hem voor de grap dat tijdens zijn afwezigheid iemand langs was gekomen met een vervelend bericht. Wegens een schaarste van beschikbare lijnen zou zijn nummer worden afgenomen. Een directeur had het nodig. Natuurlijk hing Pier meteen aan de lijn met betreffende persoon, die verantwoordelijk was voor de uitgifte van nummers. De schaarste was overigens niet verzonnen, we waren nodig toe aan een nieuwe centrale. Tot grote hilariteit van de aanwezigen bleek dat Pier's gesprekpartner het wel een sympathiek idee vond dat Pier zijn nummer wilde inleveren. Door zijn stotteren verliep de communicatie nogal stroef. Het heeft hem nog moeite gekost zijn nummer te houden.

Of deze:
Telefoon gaat, collega neemt op:
"Goedemorgen, met Kees" (ik noem maar een naam)
"Ja, met P P P P P..."
"Hoi Pier!", zegt de ongeduldige collega.
"Hoe weet jij dat?", zegt Pier dan weer feilloos.

Af en toe komen de verhalen weer boven. En bezoeken we even zijn, inmiddels ruim tien jaar oude, site die nog steeds bestaat. Pier zelf is begin 2005 plotseling en veel te vroeg overleden.