Tochtje
Inmiddels heb ik het wel aardig goed in de vingers, het naar het Starteiland varen van onze boot en bijbehoren. Als ik alleen ben, alles (Flits, rubberboot) meeneem en gewoon rustigaan doe, ben ik ongeveer twee uur en een kwartier bezig. Grappig, elke keer weer. Vanochtend vertrok ik om 7:45 van huis en was ik iets na tienen weer terug. Precies op tijd om daar nog een bakje koffie te drinken en de trein te halen die ik van plan was. Het was behoorlijk onstuimig weer en toch gebeurden er geen rare dingen. Aanleggen en alles ging me prima af. Ik vind dat nog steeds niet vanzelfsprekend (met harde wind en sleep), ondanks de vele ervaring die ik inmiddels heb. Het blijft wel een beetje spannend. Maar ik heb wel geleerd rustig te blijven en op mezelf te vertrouwen en dat is een prettig gevoel.
6 opvarenden:
De beheersing, dat leer je in die wekelijkse bijeenkomsten en nu in de dagelijkse oefening uit het zicht van iedereen. En nu is alles opgeruimd, voor een tijdje uit het zicht, maar niet uit het verlangen. Je wacht op de roep van de rollende branding, tot die diep het land in dreunt, tot het je te stil wordt, dan staat de hunkering weer op, "kom ik verlang een stormdag, met witte jagende wolken en hoogopspattend schuim en meeuwen, veel meeuwen om kronklende kolken".
Een juiste constatering en heel mooi gezegd Marius!
En vindt je het oog nog steeds leuk is dan de volgende vraag...
Het is vreselijk leuk! Het is beslist niet zo dat ik het niet in de macht heb of dat de boot bepaalt wat er gebeurt. Juist niet! Maar je werkt ook met wind en water en harde walkanten, waardoor er altijd iets onvoorspelbaars in zit. Dat maakt het spannend leuk.
Midden-bolder zeker ?
@Anders: Uiteraard!
Een reactie posten