Blaren op m'n vingers
Al zolang wij onze boot hebben, nu een jaar of negen, hebben we last van een lekkend vluchtluik. Voor de landrotten onder u: dit is een soort van dakraampje in ons vooronder. De woonkamer zogezegd. Ik slaap hier ook, de dames slapen allebei in de achterkajuit. Het ligt hier heerlijk maar het betekent wel dat ik elke keer mijn kooi bed helemaal moet opmaken en 's ochtends weer afhalen en opruimen voordat we kunnen ontbijten. En dat is.., ik dwaal af.
Het vluchtluikje lekt dus. 's Nachts op mijn dekbed, overdag op wat 's nachts mijn matras is. Of op de visite, want zelf ga ik daar niet zitten! ;-) Het drupt alleen op de bank als de watertank bijna leeg is, want bij een redelijk gevulde watertank helt de boot ver genoeg de andere kant over, het is centimeterwerk, dat het druppende water er net voor langs valt. Tenzij het tafeltje er weer onder staat en.., nou ja, meestal valt er dus wel mee te leven.
Geloof niet alles wat men zegt. In tegenstelling tot de tendentieuze berichten viel het afgelopen zomer best mee met de hoeveelheid water die naar beneden kwam. Ik kan het weten. Maar afgelopen laatste zaterdag in september, toen het 36 uur lang geen minuut droog was, liep bij mij de emmer over. Het vluchtluik moest gerepareerd!
Nu ben ik de afgelopen twee avonden, met primitieve gereedschappen uit onze bestekbak -sorry Maria voor aardappelschilmesje no. 37-, een uur bezig geweest alle oude kit voorzichtig tussen de ruit en het aluminium raam uit te pulken. Want het luik is zodanig uit één stuk geconstrueerd dat het niet uitelkaar te halen is. Vanavond nog even goed nareinigen en dan morgen opnieuw kitten. Met Sikaflex, een bekende watersportkit waarvan de naam mij altijd op cruciale momenten (in de winkel bijvoorbeeld) ontglipt. En dan maar hopen dat dit lastige werkje niet voor niks was!
Ik wou eigenlijk niet aan de doorhalingen, maar heb me voor één keer laten gaan...
11 opvarenden:
Laat jij je stukjes schrijven?? :-)
Maarre, hopelijk lig je voortaan droog. Je geklus levert niet altijd op wat je wilt... (ik denk even aan het fornuis...)!
Haha, ja, maar wel door zichzelf! En nee, mijn klusactiviteiten leveren niet altijd het gewenste resultaat, maar vaak ook wel! Ik kan wel wát! Mijn grootste vrees is het knappen van het glas, want dan moet er een heel nieuw luik in...
En ik maar denken dat het water altijd aan de buitenkant van de boot zat...
Het meeste water wel...
Dan is dat gedrup opeens niet meer zo gezellig en wordt of je boek nat of je borrel verdund.
Nog lekker varen met de herfstvakantie?
haha onze enige echte MacGyver... Ik hoop dat het je gelukt is, nu maar wachten op de eerste de beste bui! ;-)
@Anne-Marie: Ja, Hella naar Balk, wij lekker varen!
@Bl@nkie: Of een emmer water! ('t Is nog niet af)
Nieuw kitwerk zal zeker afdoende zijn, maar wonderlijk dat je dit al die jaren toestond.
Ja Marius, niets menselijks is mij vreemd! Het was een vervelend klusje waar ik tegenop zag en weinig last van had. En dus voor me uit schoof, jaar na jaar. Tot laatst. En nu moet ik zeggen dat het me heerlijk lijkt van het gedrup verlost te zijn!
Volgens mij krijg je ernstige ontwenningsverschijnselen na al die jaren. Of ga je dromen dat het luik lekt. Of ga je onbewust steeds toevallig net op die plek met water knoeien, dat je glazen spontaan uit je handen laat vallen ofzo. Of ga je opeens tranen met tuiten huilen ter compensatie. Nee, als ik jou was, zou ik dat lek niet te goed dichten. ;) :P
Nieuwe foto geplaatst!
@Wenz: Gelukkig hebben we de condensdruppels nog!
Een reactie posten