Want de roep van de rollende branding, brekende op de kust,
Dreunt diep in het land in mijn oren en laat mij nergens rust.
't Is stil hier, 'k verlang een stormdag, met witte jagende wolken
En hoogopspattend schuim en meeuwen om kronklende kolken.
zeekoorts, eldorado iV, j slauerhoff
Gisteren landde ik
hier
weet je het nog
de zee sprong op
en kwispelstaartte
wild het zachte schuim
met volle handen
sproeiend in
mijn gezicht.
(Shrinivāsi, dichter van de ontmoeting)
Zomaar even een mooi zeegedicht, dat vandaag met mij werd gedeeld.
door Gerhard op 10/03/2007 11:40:00 a.m.
Labels: bijzonder
10 opvarenden:
zo. das heel wat beter dan de 'dichter aan zee' die hier de kabelkrant doorgaans vervuilt ; )
ik las btw in je reactie@mijn reactie dat er idd nog hoop was... mooi =) hoop doet echt leven...
Mooi gedicht, zeker. Las het vijfmaal hardop, tijfel sterk bij het woord kwispelstaartte, zag liever: en schudde wild ...
@Inge: Laat eens lezen wat die te melden heeft! ;-)
@Marius: Tja, maar zo heeft de dichter het niet geschreven. Ik vind kwispelstaartte wel ondeugend klinken. Die stoute zee!
Ik zie het meer als een beetje waterig...
@V@nM@n: Een meer ís ook een beetje waterig! ;-)
Bij 'kwispelstaartte' moest ik aan een zeehond denken :-)
toeval besta nie...
krijg vandaag 't zelfde gedicht over de mail.
Jij toch ook niet van Frisse Wind, wel ?
@Cockie: Waar kwispelt die dan mee? :-0
@Anders: Ik niet, maar van wie ik het kreeg wel. 't Is een kleine wereld!
Heel erg mooi. Ben je de laatste tijd iets spiritueler geworden, of was je dat altijd al en heb ik dat, blogsgewijs, gewoon over het hoofd gezien? :)
@Esther: Hmm, daar moet ik even over nadenken. Misschien is het zo dat ik het altijd wel was en hier niet liet zien. Of misschien verander ik wel wat, sta ik er wat meer open voor. Ik denk van beide wel wat.
Een reactie posten