De 'Zwarte Water'

Zo'n dertig jaar ken ik het schip nu, maar tot vorige week alleen van horen zeggen. Ik ken het van de verhalen over de jeugd van onze vriendin A., die op het schip werd doorgebracht. Ze werden aan boord onderwezen, tot haar oudere zus naar het voortgezet onderwijs moest en zij er, kind alleen, aan boord niets meer aan vond.

Haar zus werd vijftig en dus was er een mooi feest. Het schip, ooit verkocht, is herontdekt en is nu als charterschip te huur. Het is in 1925 gebouwd en was altijd in de familie. Hoewel het inmiddels luxe is vertimmerd zijn er nog altijd details die herinneren aan de lange geschiedenis. Het schip is zowat in de genen van de familie ingebrand. Een kleine week lag het in Sneek en er is in die week intensief op gewoond en gepraat. Herinneringen werden opgehaald, door het schip losgetrokken. Vergeten verhalen kwamen weer naar boven.

De luxe bar in de roef bood ooit ruimte voor twee slaapkamertjes, een kleine woonkamer en een keukentje. Op een totaaloppervlak van hoogstens 30 m2 werd eens met zes personen gewoond. Kom daar nu nog maar eens om. Nu waren de laatste schipper en zijn vrouw daar weer en ieder die er bij was hing aan hun lippen.

Het feest was in het voormalig ruim, tijdens de oorlog volgestort met stront en de motor onklaar gemaakt om diefstal door de bezetter te voorkomen. Na de oorlog was het als één van de eersten weer in de vaart. Nu is het ruim een prachtige ruimte in een sfeervol schip.

Het ligt te koop, voor een half miljoen euro is het van jou. Misschien voor minder. Maar om er mee te kunnen varen moet je wel een groot vaarbewijs hebben. Er waren er niet veel die niet even dachten aan de (on)mogelijkheid om dat geld bij elkaar te krijgen. Laat staan dat vaarbewijs. Nodeloos te zeggen dat het een mooie avond was.