Ruimtedeskundige

Met D., een toen nog piepjonge collega, had ik ooit zomaar ineens het volgende bizarre gesprek. We hadden het over zwaartekracht en hoever die reikt:

D: "Man, in de ruimte is helemaal geen zwaartekracht!"
G: "Ik dacht het wel, kijk maar naar de maan."
D: "Wat heeft die er mee te maken! Kijk jij maar naar astronauten, die zijn gewichtloos. En de maan is sowieso te ver weg."
G: "Astronauten worden net zoveel aangetrokken door de aarde als dat ze worden weggeslingerd door hun snelheid, net als de maan. Hetzelfde geldt voor hun capsule en daarom lijken ze alleen maar gewichtloos."
D: "Oh ja? Dat kan helemaal niet wat jij zegt. En waaróm zitten ze dan in een capsule?"
G: "Hoe bedoel je?"
D: "Nou, als er zwaartekracht was, was er ook lucht."
G: "Huh? In de ruimte is inderdaad geen lucht, wel zwaartekracht. Dat heeft niks met elkaar te maken."
D: "Jonge, jij snapt er niks van, wat ben jij een sukkel! Op de maan moesten ze toch ook een pak aan en daar wogen ze ook niks. Geen lucht en geen zwaartekracht. Snáp het dan!"

Ik heb het nog even geprobeerd, met tekeningen zelfs. En eb en vloed, en de zon en planeten, maar hij werd steeds bozer. In zijn hoofd waren luchtdruk en zwaartekracht onlosmakelijk aan elkaar verbonden. Door de zwaartekracht is er wel luchtdruk, maar niet andersom. Aan mijn collega's had ik ook niks, ik geloof dat ze het stiekem wel met hem eens waren. Gelukkig kon hij goed programmeren, maar een 'rocket scientist' zal hij nooit worden.