Onderweg
Eerder schreef ik dat ik graag onderweg ben om ergens aan te komen. Resultaatgericht, denken in oplossingen. Maar dat is niet altijd waar. Gisteravond was ik naar mijn wekelijkse Tai Chi uurtje in de Dojo. Ik oefen hier nu zo'n anderhalf jaar en hoef niet meer zo bij anderen te spieken voor de eerste twee deeltjes. Oeps, hier komt per ongeluk alweer het resultaatgericht denken om de hoek kijken!
Belangrijk is dat je op zo'n avond bezig bent met jezelf. Niet hoeven spieken is prettig, omdat je je beter kunt concentreren op de vorm, de oefening. Maar het is geen vereiste. Het gaat er om dat je elke week iets oppikt en probeert jezelf te verbeteren. Je kunt het niet fout doen, je doet het op je eigen manier. Ik heb dit ook al eens over bloggen gezegd. Bloggen is ook onderweg zijn, soms sta je even stil, soms gaat het beter.
We hebben gisteravond de vorm in verschillende snelheden 'gelopen'. Sommige mensen moeten zichzelf geweld aandoen om het rustig aan te doen. Zelf vind ik superlangzaam prettig. Focus op je gevoel, je lichaam. Heerlijk onderweg zijn.
5 opvarenden:
Eerst maar eens terug naar Google. Tai Chi (Taijiquan), waarvan Zhang Sanfeng vermoedelijk de grondlegger is, is vooral een innerlijke vechtkunst: uit je hoofd gaan, in je lijf komen. Het werkt onthaastend en helpt te voorkomen dat zich ouderdomskwalen gaan voordoen. (Maar dan moet je nog wel jarenlang naar de Dojo gaan Gerhard.) Ergens vond ik nog een ander mooi kenmerk: de kunst van het 'zacht' zijn en het 'luisteren'. Zo blijf je onderweg, leer je hindernissen te overwinnen. Het is dus een vorm van levenskunst.
@Marius: Er is zoveel over te leren. Je hebt het hierboven goed samengevat. Wij krijgen dan ook niet alleen praktijk, er is vaak ook tijd voor wat 'theorie'. Soms is het mij -de techneut- wat te zweverig, maar ook hier: ik pik eruit waar ik wat mee kan. Ik hoop nog heel lang naar de Dojo te gaan.
Ik krijg er al langer hoe meer zin in!
Ik denk dat het wel goed voor mij zal zijn, omdat ik te prestatiegericht ben. Het is geen sport waarin je 'moet' uitblinken. (Ik móet altijd, een heel irritante en vermoeiende eigenschap). Waarom ik altijd 'moet' leer ik hopelijk óók nog eens.
Ook ik ben altijd onderweg, maar nog nooit ergens aangekomen. Ik ben er bijna en dan neem ik nog een omweggetje...want het is zo lekker om onderweg te zijn!
@Ingeborg: Ik vind dat heel knap. Ik ben meer van veilige havens.
Een reactie posten